Ilang beses ko nang natanong ang sarili ko kung ano ba talaga ang gusto kong gawin sa buhay ko, marami rami na ring mga bagay akong nasubukan pero alam mo ba, na ngayong 2007 lang ako nagsimulang magsulat?
Hiyeph, tama ang hinala mo, kaya walang direksyon ang mga sinasabi ko ay dahil sa kasalukyan kong sinusubukan ang pagsusulat. Ang ibig sabihin lang niyan, nanawa na ako sa nakasanayang paraan ng page-express ng sarili ko, gusto ko namang sumubok ng iba, at yun ay pagsusulat.
Sa ngayon, pormal kong iniintroduce ang sarili ko sa inyo, ibubunyag ko ang mga "Dark Secrets" na pinagdaanan ko bago ako nabaliw at nakaisip na sumulat:
Dark Secret number 1: Drawing.
Sinasabi nila na ang tao ay may kaniya kaniyang hilig, ito ang sakin, pag drawing. Simula pa ng bata ako, ito na ang nakalakihan kong medium ng pageexpress ng sarili ko. Noong Kinder ako hanggang Grade 4, Tadtad ng Bond paper ang bahay namin, mas nageenjoy ako na nagdodrawing sa loob ng bahay kesa maglaro ng Tumbang preso* sa labas, pano ba naman, may top secret strategy ang mga manlalaro ng tumbang preso, binabato nila yung alulod ng taya para mamilipit ito sa sakit at para mabitawan ang binabantayang preso, at kung ikaw ang laging taya gaya ko, mas gugustuhin mo na lang talagang magmongha sa loob ng bahay, kaya ayun, natutunan kong mahalin ang pag do-drawing.
Nung grade 5 naman hanggang second year highschool, nag evolve ang drawing skills ko, hindi na local characters ang dinodrawing ko, sina Spiderman, Batman, Nightwing at mga Marvel heroes naman ang tina-try-hard kong idrawing, dumami lalo ang mga papel na pwedeng pagmulan ng sunog sa bahay dahil ngayon, pati mga kapatid ko, nagdo drawing na rin.
Samantala, nagmature ang pagdrawing ko noong 3rd at 4th year highschool ko, natuto akong magdrawing ng totoong tao, nakatalikod nga lang, sa hindi ko malamang dahilan, mas gusto kong mag drawing ng taong nakatalikod kesa nakaharap, kadalasan kasi, ang mga dinodrawing ko ay yung mga crush ko, inaabuso ko ang pagkakataon sa tuwing nakatalikod sila, kaya ayun. nung 4th year naman, mga teacher ko na ang dino-drawing ko, pero as usual, nakatalikod. P.E teacher, Math teacher, lahat! wala akong pinapalampas, basta tumalikod, hala sige, drawing. Naalala ko nga eh, may kaklase pa ako noon na nagsabi sakin na pag nagdrawing ka daw ng tao at hindi alam nung taong ginuhit mo na ginuhit mo siya, mamamatay daw ang taong yun, at dala ng kaengotan ko, naniwala ako at napilitan akong ipaalam sa teachers na ginuhit ko sila, kaya naman napansin ng iba kong classmate at nakarinig ako ng ilang pambobola. Dito rin sa 4th year HS ako pinalad na maging "Assistant Cartoonist" sa Campus journal namin, sobra talaga akong nag enjoy, nagsisisi nga ako kung bakit nun ko lang naisipan mag audition sa "The Bridge".
Dark Secret number 2: Guitaring.
Oo. aspiring musician din ako. grade five ako nagsimulang humawak ng gitara, "More than words" pa lang ang alam ko gaya ng lahat ng beginner sa school namin, pero dahil sa pagiging usisero at interesado ko sa ibang instrumento gaya ng Drums, iniwan ko panandalian ang pag-gigitara, tutal pinatutugtog na ako sa simbahan namin ng drums sa mga kantang hindi kailangan ng drums nung grade 5 ako, ok na rin yun bilang experience. At tumugtog na rin pala ako sa live audience nung highschool, sa beloved alma matter namin, ng kantang composed ni Ramil at Chris kahit na tatlo lang ata ang audience na niyayabang ko. Masayang masaya ako nun, wala akong pakialam sa critic ng iba, basta ninamnam ko ang lasa ng pageexpress ng sarili through music, kahit tunog lata ang drums ko, kahit kailangan mo pang magconcentrate para marinig ang palo ko, kahit mukha lang akong ulol na nagpapapalo sa drumset, masayang masaya ako nun.
Kung hindi ko naikukwento sa inyo, dito sa musika ako pinaka kumportable, hindi lang halata dahil hindi ako nakapormang Emo at hindi ako mukhang gitarista pero masasabi kong mas malalim ako sa pag-gigitara kesa sa pag do-drawing.
Totoo yan, nung kolehiyo ko lang binalikan ang pag gigitara, Dito ko kasi Nakilala ang ilan sa mga kaibigan kong sina Clarence, Tancuecs at Jay vincent na kapareho kong feeling "guitarian", sa kanila ko natutunan na ang musika ay hindi hobby, ito ay disiplina. Kaya nga noong matigil ako sa pag aaral ng dalawang taon, iginugol ko ang oras ko sa pagtugtog, halos araw araw akong tumutugtog habang malayo kina kaibigang Clarence, Tancuecs at Jay, kasama ko kasi ang banda ko sa ibang bansa, todo practice, todo tugtog, nakatugtog ulit ako sa harap ng live audience, ngayon, marami na! lagpas tatlo na, mga 300+ ata. Yabang ko no? pero totoo yan, sa tingin ko, sa loob ng dalawang taon na yun, nag concentrate lang ako sa music.
Kailangan mo ng matinding disiplina sa sarili para maabot ang maximum na potential mo sa music, hindi ito gaya ng ragnarok na nag lelevel up ka basta't matagal ka ng naglalaro, dahil sa musika, sa tuwing sumusuko ka, uulit ka sa level one. Kaya kaming apat hanggang ngayon, feeling "good in guitaring" pa rin.
At ang Dark Secret number 3: Writing.
Ayan. ang kapal ng mukha kong angkinin ang verb na "writing" no? nagsimula akong magsulat sa tingin ko nung 3rd year highschool ko, dun kasi ako unang nagka gelpren, siyempre, pag may ka love team ka, lahat ng kakornihan, sisikmurain mo at dahil likas akong baduy at corny, gumagawa ako noon ng kasuklam suklam na Poems na parang State Of the Nation Address ni Glomac, kung buhay pa hanggang ngayon yung mga poems na yun, utang na loob ex gf, paki sunog ang mga ito at huwag mo nang ipaalam sa iba na sumulat ako ng ganun, naniniwala talaga ako na may sumpa yung poem na yun, na pag nabasa ng iba, mamamatay sila sa sobrang baduy at mapupunta sila sa impiyerno dahil sa walang kapatawarang kasalanan na binasa nila.
balik na ulit sa "writing", dito ko pinaka naieexpress ang sarili ko, sa pagsusulat. Nagsimula ang interes ko sa pagsusulat pagtungtong ko sa kolehiyo, ang hirap kasing hindi mapansin ng mga walang kwentang manunulat dito sa pilipinas at dito sa internet, wala nga akong kaalam alam sa pagsusulat pero, alam ko naman kung ano ang nakakaasiwa, nakakadiri at nakakasukang mga uri ng sulatin, kabilang na diyan ay ang:
1. Mga Chain Messages na unang kumalat sa email, tapos sa friendster at diyos ko po! ngayon pati sa Text!
2. Mga Poems na halos pare-pareho ang nilalaman, "she broke my heart", "I fell apart", "im so stupid", "i wish i never let her go" ang ilan sa mga examples nito.
3. Mga barok english ng asian sites, kasama na ang pilipinas.
4. Mga shoutout sa friendster profiles na pa-smart effect lagi.
5. Mga blog na puro kanta lang ang nakapublish.
Dahil sa mga iyan, at dahil na rin sa mga teyorya at pananaw kong nais kong iparating sa ibang tao, tumuloy tuloy ang pagiging interesado ko sa pagsusulat, at hanggang ngayon, sumusulat ako ng mga bagay na wala naman kayong pakialam at tsismis lang halos at wala naman talagang ka kwenta kwenta pero umabot ka sa part na ito at mas nakakagulat, ako ay sumusulat pa rin at ang gulo na ng sinasabi ko at wala nang direksiyon. Punyeta.
Kung ang drawing ay naididisplay, ang music nairerecord, ang pananaw at takbo ng isip naman ay naisusulat.
------------------------------------------------------------------------------------------------
*para sa mga inosente, ang tumbang preso ay laro kung saan may isang taya na magbabantay sa lata o preso habang ang ibang kalaro ay pipilitin itong patumbahin sa pamamagitan ng pagbato ng sinelas sa partikular na distansiya mula sa preso
No comments:
Post a Comment